Reagimi i parë i menjëhershëm midis Palazzo Chigi-t dhe Ministrisë së Brendshme është ai i harmonisë dhe unitetit absolut.
Si zyra legjislative e Kryesisë së Këshillit, ashtu edhe zyrtarët e Ministrisë së Brendshme janë të bindur se magjistratët e kanë gabim:
“Prandaj do të shkojmë deri në fund dhe kemi besim se arsyet do të njihen para Gjykatës Evropiane. të Drejtësisë, dhe interpretimi i qeverisë italiane”.
Linja u vendos gjithashtu falë një kontakti mes Giorgia Melonit dhe Matteo Piantedosi dhe është një linjë llogore, në kuptimin që e gjithë qeveria në tërësinë e saj, në artikulimet e saj drejtuese, por edhe në organin administrativ që menaxhon çështjen dhe kontribuon. për të nisur pak ditë më parë dekretin për të ashtuquajturat “vendet e sigurta”, ai shprehet i bindur se autoritetet italiane kanë dhe janë ende të tejmbushura në kompetencat e tyre.
Për çfarë arsyesh? Para së gjithash, thonë burime qeveritare , sepse Pakti i ri Evropian për Migracionin, megjithëse nuk ka hyrë ende në fuqi (dhe kjo mund të jetë një nga arsyet e qarkut të shkurtër institucional dhe ligjor) parashikon të dyja procedurat e përshpejtuara (në të vërtetë bën ato janë një nga shtyllat e menaxhimit të ardhshëm të azilkërkuesve) dhe ngritja e qendrave jashtë kufijve kombëtarë.
“Ne e bëmë këtë vetëm përpara vendeve të tjera evropiane dhe dënimi i Gjykatës Evropiane të referuar nga magjistratët e Katanias apo Romës është disi i datës në krahasim me Paktin, sepse nuk mund ta marrë në konsideratë”, thonë burime qeveritare.
Të cilët shtojnë më pas një arsye të tretë bindjeje në arsyet e tyre: me dekretligjin e miratuar vetëm pak ditë më parë, “ne kemi bërë tashmë një kontroll të mëtejshëm të të ashtuquajturave vende të sigurta , ato për të cilat procedura e përshpejtuar është maksimumi 28. ditë për riatdhesim, dhe kemi rënë nga 22 në 19 shtete”. Dhe duhet shtuar se Gjykata në çdo rast tregoi disa parametra, nuk bëri kurrë një listë, dhe për këtë arsye mbetet bindja e vendosur, si në Palazzo Chigi ashtu edhe në Ministrinë e Brendshme, se ligji kombëtar nuk është në kundërshtim me standardet evropiane , e kundërta, e cila më tepër përcaktoi dhe qartësonte konturet e saj.
Por nëse nuk e dimë se kur do të shprehet Gjykata Evropiane, një raund i parë po aq i rëndësishëm do të zhvillohet më 4 dhjetor përpara seksionit të parë civil të Gjykatës së Lartë. Në fakt, këtu përfunduan 12 ankesat e promovuara nga Ministria e Brendshme dhe nga komisariati i policisë së provincës së Romës kundër urdhrit të Gjykatës së Romës që nuk vleftësonte urdhrin e ndalimit në Shqipëri.
Edhe këtu qeveria do të argumentojë arsyet e saj dhe Prokuroria e Shtetit ka përgatitur një dokument thelbësor dhe të detajuar që bie ndesh me vendimet e magjistratëve italianë. Nëse ka ndonjë gjë, mund të shtojmë kureshtjen e gjenezës së përplasjes aktuale mes qeverisë italiane dhe magjistratëve, duke qenë se dënimi i Gjykatës Evropiane mbi të cilin këta të fundit po apelojnë, lindi nga një çështje që kishte të bënte me Moldavinë, në kufijtë e Evropës. Bashkimi, në një kontekst krejtësisht të ndryshëm.
Një rast periferik që ka lindur një koncept me të cilin do të duhet të përballen edhe shtetet e tjera, përveç Italisë, kur Pakti të hyjë në fuqi, duke qenë se fjalia prezantoi një koncept që nga natyra i jep vetes interpretime të mundshme dhe të ndryshme. Në fakt, për gjyqtarët evropianë, koncepti i sigurisë së një vendi joevropian mund të “segmentohet” dhe për këtë arsye një vend mund të jetë i sigurt, por edhe jo në të njëjtën kohë, të paktën në një pjesë të territoreve të tij. “Por nëse vazhdojmë të interpretojmë gjyqtarët europianë në këtë mënyrë, atëherë as Italia dhe Franca nuk janë vende të sigurta, duke qenë se në periferi franceze apo napolitane ka situata që, me sigurinë sociale, ekonomike dhe civile, nuk kanë të bëjnë fare me çfarë të bëjmë”, përfundon me ironi të hidhur një burim qeveritar.