“Çfarë greku në kombësi dhe çfarë shqiptari në shtetësi”, Rama: Gjakun e stërmundimeve të tyre, Anastasi e rivendosi të plotë në altar

Kryeministri Edi Rama ka vlerësuar me fjalë të larta figurën e Kryepeshkopit Anastas, duke e quajtur atë një “njeri të jashtëzakonshëm, bar i mirë dhe paqebërës” që kontribuoi thellësisht në forcimin e Kishës Autoqefale të Shqipërisë. Në një mesazh të mbushur me respekt dhe nderim, Rama theksoi se Kryepeshkopi Anastas ka qenë një lider që ka udhëhequr me dinjitet dhe urtësi, duke u bërë një shembull i pazëvendësueshëm për besimtarët dhe komunitetin shqiptar.

Rama vuri në dukje se Kryepeshkopi, ndonëse nuk ishte vendas, ka bërë një punë të jashtëzakonshme për të ruajtur dhe pasuruar trashëgiminë shpirtërore të kishës, duke refuzuar me urtësi çdo ftesë për armiqësi dhe duke zgjedhur rrugën e paqes dhe bashkëjetesës. Në fjalën e tij, Kryeministri theksoi se Kryepeshkopi Anastas ka dhënë një shembull të papërshkrueshëm të shërbimit dhe devotshmërisë ndaj besimit dhe të mirave shpirtërore, duke kontribuar për një Shqipëri të lirë dhe të sigurt.

Në përmbyllje, Rama i bëri thirrje besimtarëve të ndjekin shembullin e Kryepeshkopit Anastas, për të ruajtur dhe çuar përpara trashëgiminë e tij të çmuar, duke ndihmuar në forcimin e Kishës dhe të kombit shqiptar.

Edi Rama: Çfarë njeriu, çfarë bariu, çfarë pajtuesi dhe paqebërësi, çfarë greku në kombësi dhe çfarë shqiptari në shtetësi. Dinjitetin e martirizuar të kësaj kishe dhe të kreut të saj, larë me djersën dhe gjakun e stërmundimeve të Kristofor Kisit dhe Damian Kokoneshit, Irene Banushit dhe sa e sa të tjerëve Kryepeshkopi Anastas e rivendosi të plotë në altarin e saj të rilindur duke i dhënë mundësinë Kishës Autoqefale të Shqipërisë, Klerit dhe besnikëve të saj që sot ta marrin stafetën nga ky atlet triumfator i Krishtit dhe ta çojnë përpara në liri të plotë, në pavarësi të pakthyeshme dhe me një siguri të garantuar.

Mjafton ta dëshirosh dhe ke plot çfarë të mësosh prej trashëgimisë së këtij njeriu që refuzoi me urtësi të rrallë qindra, mbase mijëra ftesa për armiqësi, për duel, për polemikë që i erdhën pa kursim nga të katër anët deri në ditën e fundit të jetës. Ai, që duke mos qenë as vendas, mund të ishte më i legjitimuar të vinte kujën për diskriminimin dhe keqtrajtimin, parapëlqeu të ndiqte udhërrëfyesin Apostullin Pal “megjithëse jam i lirë kundër të gjithëve, u bëra shërbëtor i të gjithëve që të tërhiqja pas fjalës së Zotit sa më shumë njerëz”.