A po plas “flluska” e ndërtimit në Tiranë?

TIRANË- Rritja e çmimeve të apartamenteve në Tiranë nuk është ndalur, si në zonat afër qendrës ashtu edhe në periferi. Prej 3-4 vitesh, çmimet e apartamenteve rriten çdo muaj me të paktën 100 euro për metër katror, kjo dhe në varësi të zonës apo dhe fazës në të cilën ndohet apartamenti, është ende në ndërtim apo është i investuar dhe gati për të jetuar.

Sipas vëzhgimit të të dhënave të agjencive të shitblerjes së pasurive të paluajtshme, vitin që lamë pas, ka pasur rritje çmimesh nga 5 deri në 27% si në objektet që po ndërtohen në zonat periferike edhe në ato që ndodhen pranë qendrës, por në tremujorin e dytë të këtij viti, po vihet re një fenomen i çuditshëm: Ulja e çmimeve.

Edhe pse është paralajmëruar prej më shumë se pesë vitesh një ‘flluskë ndërtimi’ duke parë mbingopjen e tregut, duket se tashmë tregu po lëkundet realisht.

ZËRI ka hulumtuar faqet e agjencive imobiliare dhe të gjitha flasin për ulje çmimesh të apartamenteve të ndryshme. Në zonat periferike siç është Yzberishti apo Astiri mund të flasim për një diferencë më të madhë në çmim, pasi aty kërkesa ndoshta është edhe më e lartë duke e ditur që ka çmime pak më të përballueshme se ato në qendër. Kullat e vendosura brenda unazës së vogël mbeten të palëkundura, por gjithashtu edhe të paprekshme për qytetarët që duan të blejnë një banesë për të jetuar dhe jo për investim.

Një tjetër indikator i rëndësishëm është fushata agresive e marketingut. Pothuajse të gjitha kompanitë ndërtuese janë përfshirë në reklama të sponsorizuara në rrjetet sociale – një veprim që bie ndesh me deklaratat për “kërkesë të papërballueshme” në treg.

Tashmë dy janë arsyet: Ose kjo kërkesa kaq e madhe që nuk plotësohet dot është nga emigrantë apo investitorë, dhe në këtë rast nuk kryqëzohet me kërkesën e një qytetari që e blen apartamentin me kredi dhe duke ndarë mënjanë kursimet e jetës, ose në të vërtetë ajo me të cilën po përballemi është një mbireklamim që qëllimin e vërtetë nuk ka të tregojë që shitjet janë të vazhdueshme dhe të sukseshme, por që diku tregu ka ngecur dhe klienti duhet nxitur për të investuar.

Ndryshe njihet si “reverse psychology”, psikologjia e kundërt që është një teknikë që ka të bëjë me një qëndrim që është i kundërt me realitetin dhe ka për qëllim që kjo qasje ta inkurajojë subjektin dhe në këtë rast blerësin. Njerëzit shkojnë pas turmës, nëse dëgjojnë që aktualisht po blihet shumë, iu bashkohen dhe në këtë mënyrë, shitësi e arrin qëllimin e tij.

Një tjetër fenomen i parë është edhe ai i njohuri si “FOMO”, ose fear of missing out, një strategji që krijon ndjesinë se oferta është e limituar në kohë dhe se produktet po mbarojnë shpejt apo që çmimi do të rritet së shpejti.

FOMO përdor emocionet, jo logjikën. Njerëzit reagojnë më shpejt kur ndihen se mund të humbasin diçka dhe kjo gjë rrit konvertimin dhe shitjet, sepse konsumatorët nuk duan të mbesin jashtë “ofertës”. Ajo që ndodh gjithashtu është se krijohet ndjesia e ekskluzivitetit. Produkti duket më i dëshirueshëm kur është i limituar.

Në këtë pikë lind pyetja:

A ka nevojë të thërrasësh emigrantët të investojnë në një treg që vetë e shpall të mbingarkuar dhe të shitur?

A ka nevojë të sponsorizosh reklama në Facebook për një pallat që, sipas deklaratave publike, është rezervuar që në fazën e themeleve?

Në një treg që pretendohet si më i kërkuari ndonjëherë, është paradoksale që kompanitë ndërtojnë më shumë, reklamojnë më shumë dhe shesin më pak.

Nëse çmimet bien, reklamat shtohen dhe blerësit hezitojnë…

A është kjo një sinjal i qartë se flluska po fryhet më shumë se ç’duhet dhe po nis të plasë?

/ZËRI/